High Hopes

Leigh is haast altijd goed en ook deze mag er weer best wezen. Het is wel een van zijn meest depressieve en treurigste. Opvallend eigenlijk, want in de film wordt heel wat afgelachen en gegiecheld, maar dat is ook meer om de pijn even te vergeten waarschijnlijk. Het is het Engeland van de jaren '80. Een socialistisch stelletje (met een typische Leigh-vrouw met een enorme overbijt) leeft hun leventje. Kloterige baantjes, veel cynisme, maar gelukkig met elkaar. Vrouw wil 'n kind, man wil eigenlijk dat eerste de hele wereld armoedevrij is. In de extended familie zitten zijn dementerende moeder, haar vreselijke yuppie-buren en een andere dochter die met 'n rijke autodealer is getrouwd en 't hele huis met Tokkie-kitsch heeft ingericht. Stuk voor stuk sneue ongelukkige figuren en vele geruzie. Wordt zo toch een ongemakkelijke en lange zit. (De bedoeling, zou je kunnen zeggen)