Daytime Drinking

Daytime Drinking is een aparte en fijne Koreaanse film, een van de beste die ik daarvandaan zag komen. Het is altijd leuk als een film gaandeweg beter en beter wordt, toch leuker dan een fantastische opening en dan doorsudderen naar 't einde. Al moet ik toegeven dat de laatste tien minuten er (ook hier) wel af hadden gekund. Daar keert de film terug naar de liefdesperikelen die ook in de opening ter sprake kwamen. Een jongen zit in een dipje, zijn vrienden plannen in een dronken bui een reisje en uiteindelijk staat hij daar helemaal alleen. Hier begint het After Hours-gedeelte, de jongen gaat in een pension zitten, er is niks te doen, dan maar eten en vooral drinken. Hij wil vanaf 't begin alleen maar naar huis, maar dat wordt constant verhinderd door de meest bizarre personages en omstandigheden. (Dat is de After Hours-connectie waar een man ook maar niet uit een wijk geraakt) De Koreaanse jongen bestrijkt een veel groter gebied, maar de (ook wel weer grappige) beklemming neemt eveneens almaar toe. Hij zit in een bus met een snibbige poëzieliefhebster, komt een stel tegen dat slechts een zakelijke relatie blijkt te hebben. (Is de jongen haar pooier of is 't meer een crimineel duo?) Het beste moment van de film komt als de jongen, in onfortuinlijke omstandigheden die hier niet verklapt mogen worden, langs de kant van de weg een lift probeert te regelen. Eindelijk pikt een dikke, dommige aardappeltruckchauffeur 'm op. Wat een figuur!