All That Jazz

Na Footlight Parade alweer een musical die hier prima klikt. Wederom geen echt goeie liedjes trouwens, maar wel fabuleus danswerk, de regisseur was dan ook choreograaf Bob Fosse. Musicals zijn altijd meta, zo lijkt 't. Deze is echter wel meta-meta-meta. Fosse lag in 't ziekenhuis met een hartaanval, besloot daar dan een musical over te maken, citeert dus uit eigen leven, maar ook uit eigen werk. (Hij maakt net daarvoor een film over Lenny Bruce, waar hier uitgebreid fragmenten van te zien zijn) Roy Scheider (die van Jaws) speelt zijn alter-ego, een amfetamine-poppende work-and-woman-a-holic. Hij werkt zich letterlijk te pletter. Gedenkwaardige seksuele dansscènes rond het thema "Air Rotica" ("There goes the family audience") Bovenal een paar magnifieke scenes waarin Scheider een mespuntje van zijn tijd aan zijn dochter en z'n huidige vriendin besteedt. Welke vader heeft een serieus gesprek met zijn dochter terwijl ze samen arabesken en andere ingewikkelde ballet-moves uitvoeren... Prachtig.