Im Lauf der Zeit

Een van de mooiste films die ik dit jaar zag en een fantastisch bijna drie uur durend roadmovie-epos. Een man (Rüdiger Vogler) rijdt rond in een busje, van gehucht naar gehucht, waar hij reparaties verricht in oude cinema's, die vaak gesloten zijn of op 't punt van sluiten staan. Dan komt hij op onnavolgbaar briljante wijze een andere man tegen. Een depressief figuur met huwelijksproblemen, fantastisch gespeeld door Hans Zischler, die iets weg heeft van een "moody brooding" Henry Fonda. Nu reizen ze met z'n tweeën, van akkefietje naar episode, zo bezoeken ze o.a. plaatsen uit hun beider jeugd. Het mooie is dat er geen kleffe vriendschap ontstaat, meer een filosofische lotsverbondenheid. Soms uitgelaten vrolijk, dan weer mokkend en kibbelend. Wellicht kun je in Im Lauf der Zeit allerlei thema's zien als Amerika tegenover het Oude Europa, Oost vs. West e.d., maar uiteindelijk gaat 't om de prachtbeelden van cinematograaf Robby Müller, en kleine details als het draagbare platenspelertje wat in 't busje aanwezig is waar je van die 45-toeren singletjes in doet. Of de "oplossing" van het voorzetje waarom Zischler toch de hele tijd kranten koopt en ze anders wel van de grond raapt.