donderdag 13 augustus 2009
Hud
Ironisch. Vast een van de weinige keren in zijn hunk-periode dat Paul Newman een door en door onsympathiek personage speelt en toch (lees ik op IMDB) werd het personage een held voor opstandige tieners enzo. Hij heeft hier dan ook schijt aan alles. Permanent ruzie met z'n pa, veel (getrouwde) vrouwen in bed en veel drank. Ook z'n jonge neef kijkt tegen 'm op, maar die leert in de loop van de film zijn lesje wel. Nooit eerder een film gezien trouwens waarin mond- en klauwzeer (!) de katalysator van 't plot is. Zorgt ook voor een concentratiekamp-achtige scène, heb je al snel met dat dieren ruimen natuurlijk. Handige vrachtwagens met grijparmen had je destijds nog niet, nee de arme beesten worden in een kuil gedreven en dan door tien mannen met geweren afgeschoten. Needless to say dat de hele implosie van de ranch een symbool staat voor de onderlinge verhoudingen van de bewoners.
Labels:
films uit de jaren '60,
Martin Ritt
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten