Typische slacker-film, dit debuut van Jarmusch. In tegenstelling tot Slacker van Linklater volgen we hier maar één personage, dat natuurlijk wel allerlei mede-slackers tegenkomt. De magere jongen, beetje type Ian Curtis, kan fascinerend dansen, matig jojoën en jat op lollig wijze een auto. Er zijn wat absurde dialogen en monologen, zo vertelt een man over een zelfmoordenaar die zich de melodie van Somehwere Over The Rainbow probeert te herinneren. (En dat, als ik 't goed begreep, en anders vond ik mijn interpretatie leuker, pas voor elkaar krijgt als ie al stervende de eerste twee tonen van de ambulance hoort) Permanent Vacation is een typische filmstudentenfilm en daarmee goed te vergeleken met Mala Noche van Van Sant. Jarmusch wint, ook dankzij de weirde soundtrack met John Lurie op sax (ook een cameo) en een raar gamelan-orkest.
zondag 2 augustus 2009
Permanent Vacation
Typische slacker-film, dit debuut van Jarmusch. In tegenstelling tot Slacker van Linklater volgen we hier maar één personage, dat natuurlijk wel allerlei mede-slackers tegenkomt. De magere jongen, beetje type Ian Curtis, kan fascinerend dansen, matig jojoën en jat op lollig wijze een auto. Er zijn wat absurde dialogen en monologen, zo vertelt een man over een zelfmoordenaar die zich de melodie van Somehwere Over The Rainbow probeert te herinneren. (En dat, als ik 't goed begreep, en anders vond ik mijn interpretatie leuker, pas voor elkaar krijgt als ie al stervende de eerste twee tonen van de ambulance hoort) Permanent Vacation is een typische filmstudentenfilm en daarmee goed te vergeleken met Mala Noche van Van Sant. Jarmusch wint, ook dankzij de weirde soundtrack met John Lurie op sax (ook een cameo) en een raar gamelan-orkest.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten