Avant que J'Oublie

Voelt heel wat echter dan Les Témoins, de enige andere Franse gay-film die ik zag. (Of je moet ondertonen in Les Demoiselles de Rochefort mee gaan rekenen!) Deze is bijzonder schril en minimalistisch. Een man van middelbare leeftijd, duidelijk in zwakke gezondheid, rommelt wat in zijn appartement. Dan zet ie een glas sinaasappelsap klaar en gaat de bel. Een jongeman komt binnen, ze schudden elkaar de hand. Is 't z'n zoon? Het volgende moment gaan ze uit de kleren. Het is een gigolo. De oude gays hebben een opvallende voorliefde voor pijpen, en dan niet ondergaan, maar zelf doen. Misschien doordat ze door al die medicijnen (depressiva, hiv-cocktails) de boel niet meer omhoog kunnen krijgen. Best een fascinerend inkijkje, een van mijn favoriete scènes is als het hoofdpersonage (overigens ook de regisseur) discussieert met een neurotische vriend van 'm, het gaat niet echt ergens over, gewoon kibbelend babbelen. Ook een mooi einde in "drag", een kleine ode aan Polanski's Le Locataire?