Les Témoins

Beetje een film voor oude homo's... Paul de Leeuw zou er om kunnen gaan zitten snotteren, zou ik zo denken. Misschien ook niet, want tegelijkertijd is de film vrij koel en zeker niet sentimenteel en dat terwijl er toch een piepjonge aids-dode valt. Jong qua leeftijd en jong als de epidemie op dat moment nog is. Hij wordt verzorgd door een oudere homo die 'm adoreert en tegelijkertijd (z'n) dokter is. De knaap (denk aan een iets oudere versie van 't engeltje uit de Mahler-film) heeft (natuurlijk) meer verhoudingen en zodoende is er ook een getrouwde man bij betrokken. Het verhaal komt tot ons via diens vrouw, een schrijfster die worstelt met d'r nieuwe roman en dan maar een getuigenis van deze gebeurtenissen schrijft. Een beetje aids-film kan niet zonder wat opera en dus zijn er wat aktes uit Figaro, zouden die nog enige symboliek hebben? Les Témoins geeft, denk ik, een prima tijdsbeeld, het doet dat vrij droog en met een prima acterende ensemblecast. Toch werd ik er niet door gegrepen, misschien miste ik een jankerig Neil Young nummer! Waarom is bijvoorbeeld de toch ook cruisende dokter niet bezorgd om zijn eigen gezondheid?