Tokyo Tower: Mom and Me, and Sometimes Dad

Had het kunnen weten: gebaseerd op een roman. En een succesvolle ook, waarop vele Japanners deze film gingen zien. Een typische reminisce-film, met lekkere sentimentele muzikale thema's. Neemt (te) uitgebreid de tijd, dus de fans van 't boek zullen vast tevreden zijn geweest. Eerste gedeelte van de film is wat mij betreft het mooist. Een jongetje gaat met z'n moeder bij oma inwonen, want ma heeft genoeg van pa, de flierefluitende dronkaard, al scheiden ze niet. (Dat geeft zeker geen pas in 't traditionele Japan) De moeder werkt zich letterlijk kapot om de jongen te laten gaan studeren, die 't daar vervolgens (in Tokyo dus) eveneens op een lanterfanten slaat. In het tweede gedeelte haalt ie zijn inmiddels zieke moeder naar Tokyo, waarop ze dan nog even samen gelukkig zijn. Denk ik, want het zwaar treurige tweede gedeelte doet dat letterlijk schriftelijk af. We zien dan vooral hoe moeder aftakelt met allerlei kankers, uiterst pijnlijke chemokuren etc.