Der Freie Wille

Zoveel films zijn er niet die van een geflipte verkrachter het hoofdpersonage maken. Hier probeert er eentje "normaal" te worden en een plek in de samenleving te vinden. Denk aan The Woodsman, maar voor Kevin Bacon, als pedofiel notabene, kreeg je daar toch wel meer sympathie. Dit is, vanaf de gruwelijke verkrachting uit 't begin, een monster en blijft dat ook. (Hoe cast je trouwens een verkrachtingsslachtoffer die alleen naakt mag schreeuwen?) Daarna zappen we naar tien jaar later, verkrachter komt uit TBS-kliniek, heeft ondertussen aan z'n fysiek gewerkt en lijkt nu een potige Volkert van der G. (Zou die ook dagelijks aan de rekstok hangen?) Plotgat 1: Nadat ie vrijkomt komt de hele film lang geen enkele therapeut 'm opzoeken, terwijl ie toch meteen in z'n oude gedrag vervalt. Hij begint vrouwen te volgen, in metro's en uiteindelijk zelfs tot in een slaapkamer. Over fantastisch intense scènes gesproken! Een kelnerinnetje weigert iets met 'm te gaan drinken, wat een enorme daad van moed is, zo weet de kijker. Daaraan parallel loopt een verhaaltje rond 'n meisje dat haar vreemde (handtastelijke?) vader verlaat en op zichzelf gaat wonen. Plotgat 2: Haar pa is de baas van onze verkrachter, ze wonen allemaal in 't kleine Mulheim, desalniettemin krijgt vader nooit iets door, want inderdaad, de twee krijgen natuurlijk wat. Het meisje weet niet waar ze aan begint en net als de man zijn leven op de rails heeft, gaat ie weer de fout in en nu komt 't meisje 't alsnog te weten. Zij begint raar te doen, hij raarder. Volgt een pathetisch einde dat nog 'n hoop (nee, onwaarschijnlijk veel) verknalde, in een hoe dan ook toch zeer boeiende film, die je onmogelijk vergeet.