Year of the Dog

Je moet wel iets goed doen als je na vijf minuten al bijna zit te snotteren. Molly Shannon speelt een immer lachende vrouw, in 't begin dacht ik nog aan Happy-Go-Lucky, maar al snel blijkt achter die façade een grote eenzaamheid schuil te gaan. Enige vriend die ze heeft is d'r hondje Pencil. (Spoiler!) En die legt na vijf minuten het loodje. Echt heel zielig! Aha denk je, daardoor heeft ze in elk geval wel haar goofy buurman John C. Reilly ontmoet. Dat blijkt ook een zak. Haar collega voegt haar op d'r werk toe dat ze op dates moet, zelfs "retarded cripples" trouwen ten slotte... Haar baas is vervelend en haar broer is getrouwd met het meest vreselijke mens aller tijden, Laura Dern als extreem overbezorgde moeder. Haar pakweg vijfjarige dochter mag geen Babe kijken, moet thuisblijven bij luizen op school en moet maar beter niet verteld worden dat 't hondje dood is! Year of the Dog zit een beetje gevangen in 't feit dat een personage als dit natuurlijk toch een ontwikkeling moet maken, er gebeurd van alles, o.a. met een man van 't dierenasiel, maar het was helemaal geen slecht einde geweest als we weer terug bij af beginnen, hoe down dat ook is. Maar nee.