maandag 20 juli 2009
Ascenseur pour l'Échafaud
Ik dacht ik ga maar eens alle Malletjes kijken dan. Dit was zijn debuut. Over budget hoefde ie duidelijk niet te klagen, rijke familie hè. Er zijn heel wat dure auto's, Jeanne Moreau én, daar is de film geloof ik vooral bekend om tegenwoordig, Miles Davis op de soundtrack! Werkt prima in dit Hitchcockiaans verhaaltje. Eerste half uur is zelfs ijzersterk. Een supersimpel en mooi gegeven. Een oorlogsveteraan pleegt, een duidelijke lang over nagedachte moord, maakt toch één foutje, gaat terug om 't te herstellen, maar raakt dan opgesloten. In de lift! De film besteedt iets te weinig tijd in die lift, ik had z'n paranoia nog wel wat uitgebreider willen zien. Met een mesje gaat ie aan de slag om het een en ander los te schroeven, maar 't wil sigaret na sigaret niet lukken. Als ie dan eindelijk wel wat voor elkaar krijgt, vind ik 't jammer dat ie zichzelf niet even voor de kop slaat. Uiteindelijk blijkt ie overigens ook daar niks aan te hebben. Malle vond een man in een lift alleen kennelijk wat magertjes, dus volgt hij in het typische Hitchcock-verwisselingsplot een vervelend Klaas Jan Huntelaar-achtige punk die met z'n dinnetje aan de wandel gaat in de auto van onze moordenaar. (De rest kan u invullen) Jeanne Moreau dwaalt rond, heeft nagenoeg alleen maar voice-over en vraagt zich af waar haar vriendje (inderdaad de moordenaar) blijft. Ergens na een half uur begint het tempo wat te dalen, de hele sfeer wordt wat knulliger, waarna pas aan 't end nog een paar goeie twists volgen. Helaas houdt de politie-inspecteur nog een slot-speech, beter was om gewoon zwijgend naar de verschijning van een zeker object te kijken. Hmm zoals ik 't nu typ had dat eigenlijk ook de lift kunnen (of moeten) zijn!
Labels:
films uit de jaren '50,
Louis Malle
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten