woensdag 15 juli 2009
Mein Liebster Feind
Heel wat leuker dan de 'achter de schermen van Fitzcarraldo'-docu Burden of Dreams. Hier kijkt Herzog jaren na Kinski's dood terug op de bizarre samenwerkingen met zijn liefste vijand. Het is altijd een plezier om Herzog te horen praten en zeker de eerste helft is ie grappig en aangrijpend. Daar gaat het met name om Aguirre, duidelijk Herzog's favoriete film van de vijf. (Ook de eerste, dat zal helpen) Prachtanekdotes over hoe hij in de middle of nowhere in een tentje sliep, terwijl naast 'm een dwergindiaanse met negen kinderen en 150 cavia's woonde, die 's nachts rond en over hem heen scharrelden ("Een onaangenaam gevoel") De opening is ook classic als Herzog een huis uit zijn jeugd bezoekt, waar bij toeval Kinski ook een tijdje woont. Het huis (toen dus voor meerdere gezinnen) is nu omgebouwd tot villa waar twee steenrijke figuren Herzog braafjes ontvangen om naar z'n verhalen te luisteren. En meer ook niet, want dat wordt het probleem in het tweede deel. Herzog vertelt 't liefst zelf, hij praat ook niet met mensen, maar tegen. Ze zijn gewoon decorum voor zijn grote show. Ook jammer is dat hij aan 't einde bijzonder weinig zegt over 't einde van hun samenwerking. De laatste film was Cobra Verde, Herzog haat Kinski op dat moment definitief, maar die film doet ie in een paar minuten af. Kinski wil dat Herzog een film over Paganini met 'm maakt. Herzog weigert, had ie dat echt niet kunnen doen als vriendendienst? Nou ja, vrienden...
Labels:
films uit de jaren '90,
Werner Herzog
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten