Lamerica

Hele mooie Italiaans-Albanese film. Het begint met een nuttig geschiedenislesje, nooit geweten dat Italië onder Mussolini Albanië ooit nog een tijd bezet heeft. Bijna een kolonisatie, wat het landje verder niet vooruit helpt. De film speelt zich vervolgens begin jaren '90 af, waar wat louche Italiaanse zakenlieden een nepbedrijfje op willen zetten (in Albanië dus) als subsidiefuik. Hebben ze wel een stroman nodig, dus plukt men uit een of ander luizig politiek gevangenkamp een ouwe kerel. Alhoewel oud, in een magische scène vragen ze hoe oud hij is. "Twintig", zegt ie. Even denk je dat achter die mijnwerkerskop werkelijk een jonge gast schuilt, in Albanië kunnen dat soort dingen voor mijn gevoel, maar nee. De man is in 't verleden blijven steken. In een soort Underground-motief denkt ie dat ie 't nog steeds Tweede Wereldoorlog is. Hij ontsnapt al snel aan de aandacht van de louche zakenlieden waarna de jonge kompaan erachter aan moet voor een reisje door hartverscheurend kapot Albanië. Dit duurt de rest van de landerige film en is melancholisch en prachtig, af en toe net iets te zigeunertraantje-sentimenteel misschien, maar een echt 'alles komt goed'-einde blijft "gelukkig" uit.