The Wrestler

Had veel meer ingezeten, bleef nu het gevoel houden dat de Aronoskfy op twee gedachten hinkte. Moest dit een echte Hollywood-sportfilm worden, een film ook met een duidelijk verhaal, of toch meer die arthouse-sfeer waarin we gewoon 't saaie dagelijkse treurige leven van een verlopen worstelaar zien. Dat laatste had het best mogen wezen. In plaats van korte fragmentjes hem minutenlang zien babbelen met de klanten in de supermarkt, of rondlummelen rond z'n trailer, beetje dollend met de jonge gastjes die daar rondhangen. Een van de leukste momenten is als de worstelaar met zo'n gastje een potje gaat zitten nintendo-en, hebben ze duidelijk al héél vaak gedaan, jongetje interesseert die 8-bit shit allang niet meer, zelfs niet als curiositeit. Mickey Rourke en Marisa Tomei vormen een goed duo, Tomei acteert beter dan Rourke, maar die laatste ziet er dan weer "fantastisch" uit. Mooi detail vond ik hoe Tomei als stripdanseres er in de club nog prima uit ziet, al nadert ze ook 't einde van die carrière, maar buiten in "gewoon" licht zie je dat pas echt. Het zijverhaaltje tussen dochter en worstelaar is vreselijk. Evan Rachel Wood is ook niet al te sterk in die rol, maar die schiet dan ook alle kanten op. De worstelwedstrijden zijn wel fantastisch, met nietmachines en al, ik begon 't wel wreed te vinden. (Op een positieve catharsis-manier) Het moet ook wel cool zijn om als gewone Afro-American cardealer in de worstelring een Iraanse schurk te spelen. Lekker met die vlag zwaaien en iemand op zijn kop timmeren, bij voorkeur de "referee". En oh ja, het eind is wel een mooie twist voor een sportfilm. (Tegelijkertijd precies volgens de formule, maar toch net anders)