Blindness

Lang geleden het boek van Saramago gelezen, in mijn herinnering heeft 't een geweldig begin en een wat moeizaam einde. Vreemd genoeg is in de film precies het omgekeerde het geval. Een stad wordt langzaam blind en de regering reageert nogal panisch door de mensen in quarantaine te gooien, waar ze af en toe eten naar binnen gooien. (Iets wat we helaas niet heel duidelijk zien, pun!) In een zo'n kamp zit ook oogarts Mark Ruffalo en z'n vrouw Julianne Moore, die slechts pretendeert dat ze blind is. Wat natuurlijk handig uitkomt. Lang zijn ze samen de baas, totdat wat opportunisten verschijnen o.l.v. van Gael García Bernal, met pistool en een échte blinde, die in deze nieuwe samenleving automatisch perfect geïntegreerd is. Ondertussen gaat Ruffalo vreemd met 'n andere kampbewoonster, waar ze natuurlijk door z'n vrouw betrapt worden, die 't ze evengoed weer heel snel vergeeft. (Raar want zelfs voor de epidemie uitbrak leek hun huwelijk al niks meer) Goed wordt de film echter pas als de patiënten ontdekken dat de bewakers verdwenen zijn en ze de straat op gaan. Door de stad lopen "slierten" blinden, hand in hand. Een indrukwekkend en bizar apocalyptisch beeld. Het probleem met Blindness zit er vooral in dat de personages nauwelijks tot leven komen, met als dieptepunt een "wijze neger", die met gezwollen stem in tegeltjes praat. Al helpt ook hij bij het aardige einde.