Shotgun Stories

In wezen degelijke Amerikaanse arthouse, die toch wel het predicaat goed kan krijgen dankzij de fenomenale hoofdrol van Michael Shannon. (Zijn filmografie overziend heb ik 'm eerder gezien, maar hij valt me nu pas op.) Hij speelt een "brooding" duistere rol met de klasse van een Casey Affleck. Shannon is de oudste van drie broers. Zijn huwelijk is matig, hij is gefrustreerd omdat hij een simpel visserij-baantje heeft, terwijl hij vroeger rekensommen tot ver achter de komma kon uitrekenen. Hij verdoet zijn tijd in gokhallen, zijn kansloze winst-systeem testend. (Waar we overigens heel mooi niets van zien, behalve dat ie thuis zit te oefenen.) Een van zijn broers is een nog ergere slacker en die bivakkeert bij 'm in de voortuin! In een tent. En dan is er nog een derde broer, waarvan ik heel lang dacht dat het slechts een mutual friend was van de twee broers, hij ziet er ook heel anders uit. Was misschien beter geweest, hij is toch al het ultieme buitenbeentje, die zich voornamelijk met basketbaltactieken bezig houdt. (Hij traint wat kinderen.) De actie komt op gang als de pa van de broers doodgaat. Een pa die tijdens hun jeugd het ene gezin voor 't andere in heeft geruild. Daar zit een vete in, natuurlijk. Shannon vindt dat ie wat moet zeggen op de begrafenis en dat pikt de andere familie niet. Dan begint de spiraal van wraak.