Sullivan's Travels

Wonderlijke jaren '40-film die genrematig allerlei kanten opschiet. Echt een obscure klassieker voor de filmfreaks en een favoriet onder Conservatieven, wat opvallend genoeg geen slecht teken is, zie Groundhog Day en Metropolitan. Het begint als een soort Rijk en Geen Geld, het kinderboek. Een regisseur wil in tijden van crisis een echte film maken, die Oh Brother Where Art Thou moet gaan heten! (Ja de Coens hebben zich hierdoor duidelijk laten inspireren) Geen hersenloos vermaak meer, maar authentieke shit! Zijn producers vinden 't maar niks. Je kent het armeluisleven helemaal niet! Verrek da's waar denkt de regisseur, en hij gaat met knapzak en tien cent op zak op pad om eindelijk het Echte Leven te leren kennen. De studio wil 'm echter niet zomaar laten gaan en rijdt er op slakkengang met een touringcar/wielrenbus achteraan! (Badkamer, kok en andere luxes zijn daarin aanwezig) Hilarisch beeld. De film neemt een eerste afslag richting hak en smijt-werk en dan is 't tijd voor 't meisje. Veronica Lake, die of heel klein is of Joel McCrea (Sullivan de regisseur dus) heel groot. Zij is naar Hollywood gekomen om 't als actrice te maken, maar is mislukt en nu op weg naar huis. De regisseur is onder de indruk en kan 't niet laten zijn limo te gaan halen. Tot zover is de film een leuke parodie, maar dan wordt het serieuzer en volgt er een melodramatische dialoogloze Capra-achtige montage van wel tien/vijftien minuten, waarin ons duo dan toch kennismaakt met 't leven in de gaarkeukens enzo. Louterend natuurlijk, maar enigszins voorspelbaar moet de regisseur ook nog in een echt gevaarlijke situatie komen. Ik moet niet alles gaan uitspellen, maar 't laatste gedeelte is een soort Cool Hand Luke avant la lettre!