The Postman Always Rings Twice

Fraaie opening. Een man (combi van Boulahrouz, Wouter Kurpershoek en Richard Krajicek) komt al liftend bij een aftands tankstationnetje annex raststatte, er hangt een bordje "man wanted". Dat is iets voor hem. De baas is een vrolijke oude baas, dit gaat prima zo... Dan verschijnt daar de beeldschone platinablonde dochter. (Nee nee nee echtgenote!) Noir volgens het boekje dus, van originaliteit moet de film het zeker niet hebben. De twee worden verliefd, maar nu moet die ouwe Franz Weisglas-achtige dronkelap nog op een of andere manier verdwijnen... Wat me in eerste instantie een voordeel leek was dat dit een lange noir is. Bijna twee uur. Dat verhindert de chaotische rollercoaster-ride die noirs vaak zijn. Vreemd genoeg werkt 't dan toch niet. Het tweede gedeelte van de film is alsnog chaotisch, veel teveel mensen die elkaar vliegen af komen vangen. (Zo verschijnt er ergens nog zeer kortstondig een blackmailende dikzak) Had wat meer klare lijn mogen hebben. Wel sterk in dat tweede deel is de gewiekste advocaat, die alles en iedereen in zijn eigen belang tegen elkaar uitspeelt.