Horton Hears a Who

Over 't verhaal moeten we 't niet hebben, rommelig, of gewoon non-existent. Bizar is dat Horton een pluisje, met daarop een microscopisch kleine wereld, naar een bepaalde plek wil brengen om 't zo te redden (eh ja) maar het moment dat ie 't pluisje in veiligheid brengt zien we niet eens! (Dan heeft de aftiteling 't al overgenomen) De slechteriken zijn ook niet eng, een sceptische kangaroe die zeker niets beters te doen heeft dan iemand verwijten dat ie zich druk maakt om een pluisje, terwijl ze dat zelf vervolgens ook doet. De kangaroe huurt een (helaas totaal on-enge) gier in om het pluisje te vernietigen, waarop het opgewekte nijlpaard moet rennen voor zijn leven. Nou ja. Horton is vooral leuk dankzij een paar lastig na te vertellen, maar zeer geslaagde, grappen, bijvoorbeeld rond 't feit dat er twee Vlad's zijn. De gevaarlijke gier en een schattig konijn dat koekjes bakt!