The Verdict

Eerste half uur (misschien wel langer) dacht ik, hoe de hel gaat Lumet hier nog een goede film uit peuren. Het lijkt allemaal zó standaard rechtbankdrama. En de grap is dat het dat met wat schijnbewegingen blíjft, alleen het wordt toch goed. De opening was een teken: een uitgebluste alcholist/advocaat (Paul Newman) staat 's ochtends vroeg al bier te drinken en te flipperen, altijd leuk. Hij doet nauwelijks nog zaken en winnen doet ie ze al helemaal niet meer. Zijn oude leermeester gooit 'm een "case" toe, waar ie met gemak een schikking uit kan slepen, om dan daarvan een percentage op te strijken. Doet ie dat? Nee natuurlijk. Hij wil winnen. Het is een coma-zaak, nalatigheid van artsen, die natuurlijk machtig zijn en Newman een loser. De film begint desalniettemin langzaam steeds meer te schitteren, het karakter van Newman is diep en levensecht, de vrouw die met 'm aanpapt is mysterieus (en verdacht) en er is een briljante rol van ene Joe Seneca. Hij is de key expert van Newman, die 'm van de trein komt halen. Blijkt de man zwart te zijn (werkt niet bij jury's) en blijkt ie eigenlijk permanent dit soort rechtszaken af te lopen, om tegen collega-artsen te getuigen. Uit frustratie misschien?