Happy-Go-Lucky

Harde keuzes durft Mike Leigh dan weer wel te maken aan 't eind van deze film. Geen clichématige toenadering tussen Poppy en d'r rijschoolinstructeur. Toch is deze Leigh een lichtgewicht-filmpje. Poppy is een bizar opgewekte basisschoollerares. Haar goede humor en niet aflatende stroom slechte grappen werken afwisselend irritant en erg aanstekelijk. Ze neemt rijlessen, waarvan de instructeur een gefrustreerde (mogelijk vroeger gepeste) conspiracy-theory-fanaat blijkt. Dat zou dan volgens de wetten van de filmclichés wat moeten worden, maar Leigh haalt 'n andere prins tevoorschijn. Een "social worker" die een leerling van Poppy moet gaan helpen, maar ogenblikkelijk voor juffie valt. Misschien wel wat te snel, want Poppy lijkt toch een vrouw met een handleiding. En als de mannen zo snel voor haar vallen, waarom leeft ze dan al tien jaar met een medelerares "op kamers"? Die medelerares (Alexis Zegerman) is met d'r cynische grappen mijn favoriet. Aan 't eind is ze echter opvallend goedmoedig, ik bedoel, die prins van Poppy is ook voor haar een kaper, want straks eindigt ze alleen... Ik zei 't al lichtgewicht-Leigh, van redelijk niveau, al had ie wel wat scènes kunnen knippen. De speellengte is wat te lang, zo moet goede fee Poppy ook nog ergens een zwerver opbeuren.