Glory to the Filmmaker!

Tweede deel van Takeshi Kitano's "vernietig mijn carrière"-trilogie. (Zijn eigen woorden) Het is lang geleden dat ik Takeshis' zag, maar in mijn herinnering was die intrigerender en grappiger. Dus 't gaat de goeie (!) kant op zullen we maar zeggen. Hier voert Kitano zichzelf op, in een pak van zijn eigen studio Office Kitano. Hij weet 't niet meer. Wat moet ie nou nog maken? Hij reageert zich af op een poppenversie van zichzelf, die hij eerst nog naar de dokter stuurt. (Que?) Daarna volgen een hele hoop pastiches. Kitano doet Kurosawa in Crouching-Tiger stijl, Kitano neemt Tokyo Story op de hak, Kitano doet horror (die is wel leuk.. Noh theatre, in grote bloedende letters) Uiteindelijk kiest ie dan toch voor 'n verhaaltje, wat vanzelfsprekend onnavolgbaar is, met een enorm Wonderland-gevoel. Een moeder en dochter die nepkakkerlakken in de koffie gooien, terwijl de ene met een knuffeleend speelt. Een gestoorde professor recht uit Suske en Wiske, met een Beastie Boys Intergalactic-robot. En ga zo maar door. Kitano zelf verandert hier bij moeilijkheden steeds in die pop en krijgt 't als zelfdestructie-liefhebber natuurlijk flink voor de kiezen.