You, the Living

Leuke film, heck, erg leuke Zweedse film. Een stuk of vijftig tragikomische sketches. Gortdroog en licht absurd. Allen in een asgrauwe setting, die me deed denken aan een reclame waar een man in een winkeltje stokoud internet gaat kopen. (Van KPN ofzo) Muziek speelt een grote rol, er wordt veel gezongen en de leden van de lokale Lousiana brassband spelen een voorname rol. In de allergrappigste scène zien we hoe de bespeler van de grote trom thuis met een cassettebandje oefent. Het middenstuk is 't minst, daar ontstaat het gevoel dat vaak ontstaat als je een tv-programma kijkt (Jiskefet, Koot&Bie) dat je ooit grappig vond, maar inmiddels niet meer, of die aflevering in elk geval niet, en dat je dan een beetje overdreven gaat grinniken om jezelf in de stemming te brengen of houden. Hier verschuift Du Levande dan ook naar een (geslaagd) dromerig slot, met een verliefd meisje. (Ook weer op een muzikant) En de terugkeer van de droom uit de opening. Aanrader. Oh, iets totaal anders nog, ergens komt een swastika-teken tevoorschijn (Zweden als stille collabarateurs) wat op IMDB dan weer de typische internet-troll oproept van nazi's in vermomming, die de regisseur aanvallen op zogenaamd rationele gronden, zodat niet hoeven toe te geven dat ze eigenlijk gewoon nazi zijn.