Il Y A Longtemps que Je T'Aime

Perfect tot aan het waardeloze laatste gedeelte dat alles verknalt. Doodzonde. Eerste tachtig minuten zijn een prima sfeerschets van een vrouw die na jaren uit de gevangenis komt en bij haar zus gaat wonen. (De echtgenoot van de zus vind 't logischerwijs maar niets) De vrouw is namelijk een moordenaar en niet van zomaar iemand. (Het is nauwelijks een spoiler hoor, dat wordt eigenlijk vrij snel verteld) Rohmer wordt nog ergens besproken en bespot, maar die eerste tachtig minuten is 't duidelijk rustige registratie-cinema in dienst stijl. Maar je weet als kijker, er komen nog dertig minuten, er moet iets gebeuren. Een dramatische wending. Een nieuwe moord? (Nu dan wel een echte spoiler! Nee, het blijkt dat de vrouw geen monster is. Het politieonderzoek na de moord moet dus wel een ongeloofwaardig lachertje zijn geweest, er klopt helemaal níets van. Ongelofelijk laffig en slap allemaal. Van een dikke zeven naar een zes.