dinsdag 23 juni 2009
Boy A
Zou al provocerende ook nog wel weg te zetten zijn als een sof. Redelijke film hoor, maar toch wel een tegenvaller na de recensies in de media, beetje niveau tv-film. Wordt alleen overeind gehouden door Andrew Garfield, die fantastisch de stuntelende, bijna autistische jongen speelt die na jaren gevangenis (wegens moord) weer in (of op) de samenleving wordt losgelaten. Da's allemaal reuze interessant, maar dan gaat de film ook aandacht besteden aan de relatie tussen zijn begeleider en diens zoon, je denkt huh en dan denk je aah, en je weet al wat er gaat gebeuren. De seksscènes zijn ook vervelend in zemelige soft-focus. Dan zijn er nog flashbacks naar zijn jeugd, waar het misschien juist intrigerender zou zijn, als we niks daarover hadden geweten. Alhoewel, in die flashbacks valt juist zijn kompaan in crime, een agressief/getraumatiseerd jongetje door zijn broer wordt verkracht, in positieve zin op. Boy A leert in 't nu te leven, maar wordt geplaagd door gewetenswroeging en het geheim dat ie moet verbergen. De tabloids zouden 'm anders laten lynchen. (Je gaat toch aan Joran en Peter R. denken) Maar dan, het einde waar het onvermijdelijke plaatsvindt. Ik vond de slotscènes pathetisch en vervelend. Had subtieler en met de paranoia die eerder wel in de film zat gemoeten.
Labels:
films uit de jaren '00,
John Crowley
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten