Il Deserto dei Tartari

Boekverfilming, dus er valt wel wat te mopperen. Lieutenant Drogo wordt voor z'n eerste opdracht naar een afgelegen, nutteloos fort gestuurd, waar niks gebeurd. Leuk in een boek, maar in een film is verveling/depressie een lastiger onderwerp. Uit 't boek herinner ik me toch ook wat meer vriendschap en dialogen, terwijl hier urenlang (het is nog een lange film ook) elke warmte ontbreekt. 'Al' is ceremonieel protocol. De soldaten wachten op de Tartaren, die heel lang niet komen en als ze dan toch verschijnen, en hier is de film wel beter, werd me nu goed duidelijk hoezeer Drogo door zijn beste "vriend" wordt verraden.