The Savages

Hele mooie film, waarin je wel duidelijk het verschil tussen Amerikaanse en Europese arthouse bemerkt. Als dit verhaal door een Europese regisseur was verbeeld was het schuurpapier-ruw geweest. Beste voorbeeld is als dochter met demente pa in een vliegtuig zit en hij naar de wc moet. Dat had in dat geval in your face, close-up, pis op de grond, poep in de broek over je worden uitgestort. Hier is 't een suggestie van een halve seconde en dan snel een "cut". Ik vind 't niet erg hoor. Op de productie credits verschijnt de naam Alexander Payne en inderdaad het heeft zijn stijl wel. Laura Linney schittert als de even irritante als lieve dochter, wat een prachtvrouw, zij verdient echt meer respect en grote rollen. Pa woont met nieuwe vriendin in Sun City, Arizon, a.k.a. hel op aarde. Vriendin sterft, schoonfamilie laat pa als een baksteen vallen en dus moeten zus en broer (PS Hofman) pa komen halen, waarmee ze nooit goed contact hebben gehad, eigenlijk een klootzak namelijk. Hoffman is leraar op een universiteit. Hij worstelt met zijn scriptie over Brecht en een relatie met een Poolse wiens visa verlopen is. Dochter wil een toneelstuk schrijven maar wordt constant bij fondsen afgewezen, wat nog de leukste 9-11 grap tot nu toe oplevert. Bovendien zit ze in een wat uitgewerkte affaire met een getrouwde man. Ze stoppen pa in een nursing home en de maanden dat ie daar zit volgen we de twee. Mooie Eternal Sunshin-ige muziek van Stephen Trask (ook van The Station Agent) erbij en dan een full circle. Dat vind ik ook typisch Amerikaans en niet per se nodig, maar een goede film blijft 't.