Nightwatching

Gaap. Zich eindeloos voortslepende film, over Rembrandt, natuurlijk. Hij werkt aan zijn beroemde schilderij, terwijl zijn verstandshuwelijksvrouw sterft. Rembrandt ontdekt een of ander moordplotje (in La Règle du Jeu-stijl) Hij begint daarnaar verwijzingen in zijn doek aan te brengen. Spannend wordt het echter niet, sterker nog, ik kon het nauwelijks volgen, zelfs terwijl het grotendeels door personages wordt voorgekauwd/uitgelegd. Wat ook niet helpt is zo'n internationale cast die dan ook Nederlandse woorden moet gebruiken. Fladinge! Fladinge! (Oh.. Vlaardingen) Wel leuk zijn de momenten dat Rembrandt zich op de camera richt en zichzelf autobio graaft. Het is sowieso wel een geschikte vent, vol zelfspot en foute grappen. De beste (surrealistische) scènes zitten in 't begin als Rembrandt op 't dak zit en er ineens een meisje opduikt. Is 't n engel? Nee het is 'n meisje van het weeshuis ernaast, dat als kinderbordeel wordt gebruikt. Hij verwerkte ook haar in zijn doek (volgens de film dan hè) maar kinderen tekenen, dat lukt 'm toch niet. Vreemd.