Tirez sur le Pianiste

He, gelukkig! Ik kan me nog Truffaut-fan noemen. Dit is als vanouds geniaal. Flitsend en grappig en dan te bedenken dat 't een van zijn vroege films is. (De eerste die hij maakte in de jaren '60) Charles Aznavour speelt een Bettini-achtige krekel/pianist, met een foute familie. Hij werkt in een louche bar, rommelt wat met z'n buurvrouw (een hoertje) zorgt voor zijn piepjonge broertje (een soort Ciske de Rat) en is eigenlijk verliefd op 't serveerstertje. En dat was ie eerder ook al 'n keer, waarna de film begeleidt door een heerlijk accordeon-themaatje in een supervloeiende flashback belandt waarin we van zijn kortstondige beroemde concertleven leren. Back in 't nu zitten twee hilarische gangsters achter hem, of eigenlijk zijn broer aan. Ze ontvoeren zijn (andere) Ciske-broertje, proberen indruk op de jongen te maken door hem wijs te maken dat een sjaal van metaal is en meer van dat soort dingen. (Basisschool-niveau gebluf) Een van de gangsters zegt "als 't niet waar is mag mijn moeder nu dood neervallen". Wat er dan gebeurd laat zich raden.