Syndromes and a Century

Ooit een Thaise film gezien? Dit is uw kans, al zou ik 'm verder niet echt aanbevelen. Eerst lijkt 't een gewone handelingenfilm te worden met een lokaal ziekenhuisje, wat bizarre patienten, brutale monniken en een lief verpleegstertje. Een scène met een zingende tandarts en een ongeduldige monnik is erg komisch. Halverwege lijkt het verhaal opnieuw te beginnen in een nieuw ziekenhuis en de symboliek wordt zwaarder. (Eufemisme voor ik raak de draad kwijt) Lachen is 't nog wel met een dokter die een fles drank uit een kunstbeen haalt, ze moet die avond namelijk in een talkshow op tv verschijnen en ze durft alleen als ze aangeschoten is. Op 't laatst had de regisseur nog wat tijd over, doen we een drone + een trage inzooming op een afvoerpijp/stofzuigerslang/whatever. Zou het iets boeddhistisch zijn?