Vicky Christina Barcelona

Zo'n beetje alles wat ik hierover las is waar. De 21 eeuw heeft toch bijzonder weinig goede Woody-films gebracht voorlopig. Dit is er ook geen. In 't begin lijkt 't nog even een komedie, Rebecca Hall heeft wat Woody-oneliners (en is sowieso 't Woodyeske personage) Daarna wordt het een "speelfilm". Het is zeker niet romantisch, niet spannend, niks. Misschien had Hall een grotere rol moeten spelen, daar steekt Scarlett Johansson toch wat bleekjes bij af. De twee dames rommelen een beetje met kunstenaar Bardem. Scarlett lijkt aan 't langste end te trekken, maar dan is daar Penelope, de hysterica, die nog voor wat aardige momenten zorgt, maar ook al weer te snel vrede sluit in een triootje. Er zit wat teveel muziek in. Tekenend moment: richting 't eind, als wat woest gitaarspel een nieuwe ontmoeting tussen Hall en Berdem inleidt, is 't een halve seconde stil en dan begint weer zo'n pseudo-romantisch Spaans deuntje, als een soort pauzemuziekje. Irritant. Het duistere einde is niet gek, maar ik werd er niet echt door geraakt, daarvoor was de opbouw niet goed genoeg. Het is allemaal upper-class gereutel á la het prima vergelijkbare Barcelona van Stillman. De echtgenoot van Hall is recht uit die film overgelopen.