Le Voyage du Ballon Rouge

Aangezien het een Taiwanese ode aan een Franse film is, dacht ik eerst en vooral aan What Time Is It There? Was die ook niet van Hsiao-hsien Hou? (Nee, Ming-liang Tsai) Geen herhaling van zetten voor Hou dus en meteen ook mijn favoriet in z'n oeuvre. Ik zit toch liever in Europa dan Azië. Ofzo. Een Chinese (?) studente komt naar Parijs om te studeren en als au pair te werken. Moeder Juliette Binoche (heeft iets van Julia Roberts hier) en zoontje wonen in een fraai oud gebouw, dat gedeeltelijk verhuurd is aan vrienden van d'r man. (Die zelf vertrokken is) Daar komen nog problemen van. De au pair vind bewonderendswaardig snel haar draai. Alleen bij de eerste kennismaking met wat volwassenen merk je iets van verlegenheid. Misschien is het jongetje gewoon een makkelijk kind. Zijn beeldschone pianolerares kan ook al zo goed met 'm opschieten. In een van de mooiste scènes probeert zij 'm te verleiden tot 'n dansje op 'n deuntje uit de jukebox. (Dacht van Brel) Hou doet verder wat ie altijd doet, kalmpjes registreren: mannen die piano's naar binnen sjouwen en die maar al te graag een praatje met Binoche maken, of geslenter van school naar huis. Het werkt perfect. Tot op 't laatst dan, het hele rode ballon-thema lijkt 'r al wat bijgesleept, maar daar plakt ie nog een scène achter het natuurlijke einde. Terwijl ook die scène weer gewoon op hetzelfde punt eindigt.