dinsdag 23 juni 2009
XXY
Film die uiteindelijk alleen door het curieuze onderwerp intrigeert: een hermafrodiet. (Daar zit een zekere ironie in) Inés Efron fascineerde ook al als mysterieus nerdy meisje in Glue, en mag hier deze moeilijke rol neerzetten. Doet ze niet onaardig. De film concentreert zich helaas niet alleen op haar, maar laat haar pad kruisen met een (eveneens puberende) jongen. Zij vraagt meteen of ie met 'r naar bed wil, hij aarzelt, niet omdat ze hermafrodiet is, want dat weet ie niet, maar, weinig verrassend, omdat ie homoseksueel is. Zo stelt de film deze twee problemen een beetje gelijk, wat ik toch wat irritant vond. Tuurlijk zijn ze in de verte vergelijkbaar, maar hermafroditisme lijkt me toch een stuk lastiger. Dan wil de serieuze medische wereld je zelfs opereren, bestuderen, als de "freak" die je bent. De familie van het "meisje" is vanuit Argentinië naar Uruguay uitgeweken, daar gaan Argentijnen kennelijk heen voor rust. Pa lijkt overigens een beetje op Luis Suárez. Hoe dan ook, hij wil dat zijn kind later zelf het geslacht kan kiezen, dus er is niks gebeurd, maar nu heeft mama haar zus en echtgenoot uitgenodigd, en die man is een beroemd plastisch chirurg. Moeder (en zo krijg je uit de film de indruk de medische wereld) lijkt bij deze XXY-vorm altijd te kiezen om de mannelijke delen (de Y dus) te verwijderen, terwijl die toch (?) biologisch gezien altijd overheersen. Maar goed ik dwaal af. XXY is een (logisch?) broeierige film, met als toppunt het moment dat Ines ineens onder de douche staat bij een vriendin, die haar kennelijk accepteert zoals ze is. (De rest van het dorp bepaald niet)
Labels:
films uit de jaren '00,
Lucía Puenzo
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten