I'm Not There.

Nee. Lekker ambitieus dat wel, een achtbaan van ideetjes en verhaaltjes. Ergens zeker indrukwekkend, maar toch. Misschien toch te moeilijk voor de niet Dylan-kenner. (Al is de razendsnelle verwijzing naar het motorongeluk wel geinig) Het 8 1/2-gedeelte vond ik hier vooral irritant (Terwijl Woody wel een leuke imitatie deed) Ik ging zelfs een beetje voor die Engelse journalist zitten "rooten". Muzikanten en hun gezeur tegenover de media. Van het Billy The Kid-stuk begrijp ik sowieso al geen zak, al was het design wel mooi Tim Burtonesk. Zelfs de (goh, prima) muziek had iets van een gehaaste zapshow. Iedere dertig seconden een ander Dylan-liedje en dat twee uur lang...