maandag 29 juni 2009
Jar City
Een noordelijke (IJslandse) detective/thriller voor de liefhebbers van Insomnia. Niet helemaal geslaagd, terwijl je wel 't gevoel hebt dat er meer dan genoeg boeiende elementen/acteurs aanwezig zijn voor een topfilm. Waar ligt het aan? In eerste instantie lijkt het plot veel te ingewikkeld, teveel verhaallijnen, sommige ietwat overbodig, zo heeft de politie-detective een dochter met problemen. Moet hem wat diepte geven, maar het leidt voornamelijk af. In de loop van de film wordt het plot duidelijker, en dan is 't ineens weer te voor de hand liggend. Denk alleen aan de wijze Sufjan Stevens-les: look under the floorboards for the secrets I have hid. De kijker (en ik ben een vrij naïeve) snapt te snel hoe alles in elkaar steekt, terwijl de detective dat nog allemaal uit moet gaan zoeken en spreken. Dat kan natuurlijk niet in een goeie detective, lijkt me. Ook is er nog een ongeloofwaardige ontsnapping van een psychopaat, hoeveel mensen zouden er nou in IJsland gevangen zitten, kunnen ze die paar echt niet opgesloten houden? Terwijl het plot op zich boeiend genoeg is. IJsland de incestueuze kleine gemeenschap vol zeldzame ziekten, een man die zijn dochtertje verliest, een vermoorde oude man en een politie-agent die de sporen gaat volgen. Waarvoor ie uiteindelijk helemaal diep IJsland in moet. Hier prima verbeeldt als een creepy duister land. Zou het aantal moorden weer gaan stijgen nu ze failliet zijn?
Labels:
Baltasar Kormákur,
films uit de jaren '00
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten