Factory Girl

Viel me eigenlijk (meer dan) reuze mee. Edie Sedgwick (Sienna Miller) is een getroebleerd mens, die in New York in de entourage van Warhol terechtkomt en daaraan (?) onderdoor gaat. De film is wat al te anti-Warhol. De man (Guy Pearce) is 'n idioot van Wacko Jacko-proporties, die mensen gebruikt. Best mogelijk, maar Edie is er toch echt zelf bij en is wel heel naïef. Haar pa (James Naughton) is ook al geen lieverdje, zo leren wij in een sterke restaurantscène en Warhol blijkt een verdraaid slechte vervanger. Dan duikt Bob Dylan himself op, alhoewel Hayden Christensen in de credits slechts "Musician" wordt genoemd, die, als de wijze Messias die hij natuurlijk is, Edie even flink de waarheid vertelt.. (Je krijgt prompt meer sympathie voor Warhol) Maar uiteindelijk laat ook Dylan haar in de steek. De muziek is ondertussen prima, ik moet me 'ns verdiepen in Tim Hardin. Nico en co. zijn er ook nog even. Film neigt op 't laatst naar 't sentimentele/melodramatische, maar daar is op z'n tijd ook niks mis mee.