La Graine et le Mulet

Franse films et moi, het werkt dit jaar. Gerommel op een vervallen haven, gevoos op een rondvaartboot en een oude immigrant in een klein kamertje, die checkt of zijn vogeltje, dat gestopt is met zingen, nog wel water heeft. Eerst lijkt het een allochtone goednieuwsshow vanuit cynisch Nederlands oogpunt. Waar zijn de hoofddoekjes? Er wordt niet eens Arabisch thuis gesproken! En 't mooiste, de "vrouwtjes" (in naveltruitjes desnoods) hebben de touwtjes compleet in handen. Langzaam sijpelen er dan (natuurlijk) toch problemen het verhaal binnen. Die overigens niet exclusief "allochtoons" zijn, natuurlijk. Gedoe met eer, de eer van de familie, bedorven zonen die van smoeder alles mogen. Het wordt een familiestrijd, waar hoofdpersonage Sulmane tussenzit, hij heeft zowel de familie van zijn ex, als die van zijn nieuwe vrouw nodig. Het is zijn "oude" familie die de boel in 't honderd draait en de nieuwe familie probeert te redden wat er te redden valt. Met het (nu al beroemde?) einde, waar de jongste dochter in een eindeloze genante scène zelfs een dansje opvoert. Nou, het begint gênant, wordt dan sexy en dan langzaam steeds vernederender. Erg knappe film.