Gone Baby Gone

Eerste door mij gekeken film van de triljoen die in 2008 in ons landje in première gingen en qua opening valt ie meteen nauwelijks te overtreffen. Een perfect piano/strijkje van Harry Gregson-Williams, beelden van een white trash wijk in Boston en Casey Affleck die wat filosofeert over lotsbestemming en omstandigheden die je niet kunt kiezen. Magistraal. Gone Baby Gone heeft duidelijk die Mystic River-sfeer, niet zo vreemd omdat het op een boek van dezelfde schrijver (Lehane) is gebaseerd. Wel typisch dat ook hier het vrouwelijke hoofdpersonage wat weg heeft van Michael Jackson. (Daar was het Marcia Gay Harden, hier is het Michelle Monaghan) Die laatste speelt de partner, zowel professioneel als relationeel,van Casey. De twee detectives gaan op zoek naar een verdwenen kind. Ontvoerd omdat haar tokkie-moeder weer 'ns zat te coken. De speurtocht verloopt in eerste instantie "voorspoedig", dus moet de film wel over iets anders gaan. Doet ie ook. Flash forward naar een andere zaak, met morele dilemma's die de vrome katholiek Casey blijven beklemmen. De twists beginnen elkaar snel op te volgen, sommige wat al te bizar, iets met een man met een masker. Ik begon te denken aan die Belgische kinderporno-bestrijder Vervloesem, ofzoiets, die zelf uiteindelijk ook niet helemaal kosjer bleek te zijn. Zou dat hier ook gebeuren?