Electra Glide in Blue

Hele leuke film, eentje voor de filmnerds want regisseur James William Guercio maakte er sowieso maar eentje. (Hij hield zich vooral bezig als studiobaas en muziek-producer) Het was me in In Cold Blood helemaal niet opgevallen dat Robert Blake zo'n klein mannetje is. Hier wordt daar de komische nadruk op gelegd, hij speelt een gespierd motoragentje (en befkoning) die droomt van een baan bij de "homicide squad". De woestijnbeelden in Arizona lijken op die in Zabriskie Point en de motorgangs die rondrijden zijn meer Easy Rider. (Ergens moeten de agenten een concert bewaken, ik dacht gaat 't nog mis net als toen met Hell's Angels en de Stones) In 't intro valt al een dode, waarvan je later kan afvragen hoe de schuldige zo'n gewiekst plan had kunnen bedenken. Blake maakt eindelijk zijn promotie, maar merkt al snel dat homicide een nogal nare divisie is. Dan kun je beter in de schaduw een stripje zitten lezen zoals zijn besnorde collega doet. Electra Glide gaat echter niet om bloed, het gaat om de fraaie beelden (Conrad Hall) en muziek (deels van de regisseur zelf) Een prachtmoment is als de orkestrale ouverture uit 't begin na zo'n honderd minuten terugkeert. Het lijkt een mooi open einde van de film, maar we gaan nog even gewelddadig door. Was er eerst op tegen, maar de zeven (!) slow-motion minuten met een nummer van Chicago en Guercio zijn dermate mooi dat ik van mening veranderde.