Yellow Earth

Staat bekend als de hergeboorte van de Chinese cinema, met andere woorden, een film waar je vuistdiep in de filmgeschiedenis moet zitten om er wat aan te vinden, want de echt goeie Chinese films kwamen pas ná deze, die alleen maar de vliezen brak, of hoe je 't ook wil noemen... Dit is nog bijna communistische propaganda. Een soldaat komt naar een achterlijk achteraf-gebied om de mensen te verheffen. Hij wil als een soort Lomax volksliedjes verzamelen die dan door 't Rode Leger op hun marsen tegen Japanners en imperialisten gezongen kunnen worden. Het muziek-verzamel-project komt er niet echt uit, helaas, al wordt er genoeg gezongen, door oude mannetjes en jonge meisjes. Zonder meer de leukste momenten van de film. Vaak schaamteloos sentimenteel, met een strijkorkest wat er ook nog overheen rolt. En 't meisje bij de rivier dat steeds nieuwe teksten improviseert: "oooh geweldige soldaat ik wil ook bij 't Rode Leger", etc.