Pillow Talk

Er is geen reet op tv, alleen film met Doris Day. En zelfs dat is zeldzaam geworden, niet dat ik deze op tv keek... Doris Day in kleur is minder dan in zwart-wit, ze heeft een beetje last van de technicolor-filtertjes, heur haar lijkt wel grijs! De hoedjes en benen mogen er daarentegen wezen. Een smirkende Rock Hudson had er ook overduidelijk veel zin in. Dit is vanzelfsprekend lichtvoetigheid om de lichtvoetigheid. Doris en Rock sharen een "partyline", een fascinerend verschijnsel dat je een telefoonlijn deelt met zomaar iemand. (Niet eens de buren ofzo) Ze krijgen er ruzie over maar womanizer annex componist Rock raakt gefascineerd door die stoere tante. Hij komt 'r bij toeval tegen, doet zich dan voor als Texaan en dan begint 't geinige dubbelspel. (In zijn "ware" ik begint hij te suggereren dat die Texaas wel 'ns gay zou zijn, bijvoorbeeld) De onthulling van dit alles aan arme Doris geschiedt door middel van een paar noten op de piano, leuk! Ook de altijd goeie Thelma Ritter (All About Eve, Rear Window) moet nog even genoemd worden als alcoholistische huishoudster. Pillow Talk is gezellig en grappig, maar niet supersprankelend. Jammer dat de muziek ook niet wat beter is, al zit de titelsong wel snel in je kop geramd.