David Holzman's Diary

Ik had me zoals gewoonlijk vooraf niet ingelezen, dus was de grote vraag hier het eerste half uur: Is dit echt? Een vervelend kereltje van begin twintig heeft z'n baan verloren en besluit zijn leven te filmen. Het is juli '67. Hij introduceert zijn negen kilo zware camera, zijn microfoon, een filosofische vriend en zijn vriendin. Hij filmt de laatste in d'r nakie, terwijl ze ligt te slapen. Ze wordt "wakker" en woest. Het is een van de eerste momenten dat je duidelijk merkt dat dit allemaal in scène is gezet. Jammer eigenlijk, de slow motion afgespeelde beelden van New York, mannetjes op hekjes, metro-passagiers etc. zijn hoe dan ook mooi dromerig. Alhoewel, David Holzman begint een vrouw in de metro te filmen tot ze zich ongemakkelijk voelt en uitstapt, hij volgt haar en 't lijkt wel die Duitse verkrachtingsfilm.