The Wrong Man

Mindere Hitchcock. Eerste helft is "entertaining", een soort arthouse handelingen-film, maar dan zeer gestileerd. Altijd een goeie combinatie. We zien Henry Fonda, hoe ouder hoe beter zijn kop voor acteren wordt. Hij is contrabassist (stoer!) in een dure club, zijn vrouw (Hitchcock-regular Vera Miles) houdt van 'm. Zijn kinderen ook. Al zijn ze met z'n allen wel wat arm. Dan wil hij weer 'ns een extra lening op z'n verzekeringspolis sluiten, waarna de balie-medewerksters hem aanzien voor een schurk. Hitchcock en verwisselingen, het zal niemand verbazen dat hij die paranoia heel aardig weet te verbeelden. Dan is er één duidelijk moment waarop de film eindelijk écht goed lijkt te worden. Fonda en Miles zitten bij hun advocaat, ze zijn zelf op zoek geweest naar getuigen van z'n alibi. Waarom doet de politie dat eigenlijk niet? Fonda zegt iets over een tandartsbezoekje en z'n vrouw wordt ineens stiknerveus. Zou hij 't dan toch gedaan hebben? Zou ze zich tegen 'm keren? Helaas, ze draait enkel door, geeft zichzelf de schuld, wordt verscheept naar een inrichting, waarna Hitchcock een zeer beroemde deus ex machina nodig heeft om 'r 'n eind aan te breien. Meestershot, in een zozo-film.