'It
gets up and kills.' Ik stel me voor dat Romero heel zijn carrière op
dat éne zombie-thema varieerde. Ik houd daar wel van. Minimalistische
veranderingen. Ook op de vierkante millimeter is 'r best stof. Wat te
denken van een versie die in de tv-studio blijft? Hoe beleef je de
apocalyps vanuit een tv-studio vanwaaruit – tegen beter weten in –
reddingsoproepen worden doorgegeven, die trouwens allang niet meer helpen. Ik zie er wel
een Altman-zombiefilm in. De intiteling hint er hier op, maar verlaat
dan het mediagebeuren voor een ander kapitalistisch hoogstandje. Het
winkelcentrum. Het geeft Romero de kans het consumerisme eens goed aan
te pakken. Want zombies... Dat zijn we eigenlijk allemaal. Zelfs de
'goeien' kunnen dat 'minuutje gratis winkelen' echt niet laten liggen.
Het is dan ook een prachtig winkelcentrum vol speciaalzaken. (Voor één
keer valt die bizarre Amerikaanse wapenwetgeving te billijken.) Romero
toont het in fraaie kleuren (al zijn de zombies een soort
smurfen) met fijne quirky begeleiding van Argento. Na een hoopgevengd
'racial conscious' begin raakt de character development echter wel wat
verloren tussen de consumptiegoederen. Typisch. Ik had graag eerder een
buitenstaander gezien. De motormuizen komen 'te laat '. Zij gaan
bovendien door precies dezelfde shopper euforie. De pijn zit elders. 'I
don't want to walk around like that.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten