'Had
it not been... for the money.' Soms gun je ze stiekem een burgeroorlog, die
Austen-personages. Misschien dat een werkelijk gevaarlijke 'backdrop' de amor in
het kippenhok net dat beetje extra kan geven. Het lijden van Little Women
grijpt mij toch wat meer aan, ook al lijken al die boeken eigenlijk
opvallend veel op elkaar. Of alle adaptaties doen hetzelfde, dat kan
ook. Ang Lee kiest dus voor het weelderige drama, in een prent vol fijne
acteurs. Plezier valt er zeker te halen met kanonnen Kate
Winslet en Emma Thompson. Hugh Grant draaft ook op, en loopt rond met een permanente
kleerhanger in zijn rug. (En een bord voor zijn kop.) Een familie vol
lievige krullebolletjes moet 'kleiner' gaan wonen. De snobs om hen heen
zijn vilein jaloers. 'O een cottage zou ik ook wel willen.' De moeder
houdt zich gedeisd, maar de zusjes zoemen driftig rond de mannen, die zelfs in een cottage best op bezoek willen komen. Maar willen ze ook
blijven? 'You're in lonely country now.' Winslet valt voor een stel
bakkebaarden die hilarisch duidelijk richting gevaar punten. Alhoewel,
gevaar. Het ergste wat er gebeurt is een jankpartij bij een kopje thee.
Moedwil en misverstandjes wisselen elkaar af. En net als ik denk: jemig,
het laatste half uur was echt niks, volgt er een prachtig slot.
Eindelijk emoties. Voor kijker en poor ol' Emma. Miscommunicatio ex
machina.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten