maandag 15 augustus 2016

For Whom the Bell Tolls

'That's all we have in Spain now... accents.' Heel Hollywoods oorlogsbudget werd opgeslokt door deze film, gok ik zo. Vanaf de muzikale ouverture tot de eindexplosies paradeert For Whom The Bell Tolls statig rond. Een beetje borstroffelen doet niemand kwaad. De film ziet er werkelijk heerlijk uit. Duister in schilderachtige grotten, weids en schitterend in de bergen, wanneer de Spaanse republikeinen zich dan toch maar eens buiten begeven. Dit stelletje hele en halve gypsies wordt geleid door de vurige vrouw Pilar. Een waar Carmen-typetje. Ongetemd en een tikje fout. Die hete Spanjaarden, ze hebben toch een rustgevend blank middelpunt nodig, zo lijkt het scenario te denken. Gary Cooper brengt de ratio, maar oogt mij te bedachtzaam en gladjes voor een Hemingway-held. Niet genoeg machismo. Zoals een Spanjaard analyseert: 'No beard. He has no beard!' De romance van Cooper met de kortgewiekte Ingrid Bergman is wel leuk. Samen in de slaapzak. 'Did I muss up you hair?' De eerste helft van de film gebeurt er aangenaam weinig. Cooper verklaart zich een Republican – een duidelijke inside joke – en de Peckinpaheske flashback naar dorpse gruwelen werkt krachtig. Daarna trekt men - als gezegd - naar buiten voor die spectaculaire special effects. Cooper lijkt zijn belangrijkste monoloog zelfs af te raffelen. Actie! 'The old man and a dynamiter.'

Geen opmerkingen: