'Jij bent nergens vóór,
alleen maar tegen mij!' Cynisme en Chabrol, dat blijft wél een goed
huwelijk. Opmerkelijk genoeg roept juist zijn Tweede Wereldoorlogs-film
eerst nog iets aangenaam sentimenteels op. Misschien komt het door het
Au Revor Les Enfants-hoedje. De fragiele drager staat als
nieuwetijdskind opzichtig naar de liefde van zijn moeder te hengelen.
Die krijgt hij echter niet. Natuurlijk niet. Isabelle Huppert – Chabrols
favoriete actrice – heeft een nieuwe liefde. L'argent. Zij leert gedurende de oorlog dat er tal van manieren zijn om centjes te verdienen.
Pa brengt allang niets meer binnen. Hij wankelt rond als een
desolate Salinger-antiheld. Compulsief vluchtend in krantenknipsels. Ik
zat te 'rooten' voor hem en zijn jongere tegenhanger. Maar Chabrol
interesseert zich niet voor familiale eenzaamheid in rammelende huisjes
aan het spoor. Hem boeien juist de harde kanten van het verhaal. Huppert
die manlief inwrijft – tijdens het uitwrijven van een onderbroek! – dat
hij een lafaard is. (Met zeker bewijs in handen.) Huppert gedraagt zich
zo steeds meer 'als man'. En hier zit de koele kracht van het verhaal.
Oorlog biedt kansen tot schimmige praktijken en louche handeltjes. Dat
het manvolk later wraak neemt op de vrouw die het aandurfde haar eigen boontjes
te doppen, dat is niet langer het cynisme van Chabrol, maar dat van de
wereld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten