'Christ is the head of our home, the unseen guest at every meal.' Immigranten grijpen snel terug naar die goeie God. Bidprentje aan de muur. Geweer eronder. Old times in Nova Scotia, alwaar Schotten en Nederlanders nestelen. Een Oudtestamentische kerel met Lincolniaanse baard runt er zijn keuterboerderij met strenge hand. Opa is Schots en moet niets van de 'Boeren' hebben. De oorlog in het verre Suid-Afrika wordt fanatiek meebeleefd. Ook een vorm van houvast allicht. Wel heeft opa een geldig excuus: zijn zoon is er gesneuveld. Nu zit hij met diens kroost opgescheept. Jongetjes van de nieuwe tijd. 'I don't know what to say to them' biecht hij aan oma op. In de klas komen zijn kids wél de Hoofts en de Bloems tegen. Ook hun ouwelui kunnen almaar lastiger buiten de deur worden gehouden. De lieve film heeft hart voor Hollanders. 'Wij' zijn geen stugge lui, maar vriendelijk besnorde goedzakken met authentieke accenten. 'It's de troed!'. Enkel het stel flaporen verraadt een cliché. De wat al te zware filmtitel verwijst naar één van de kleine avonturen. De jongens vinden een 'babbie', en verstoppen 'm in de schuur. Het lijkt een opmaat voor religieuze metaforen – denkend aan Whistle in the Wind – maar het blijft kabbelen. Rimpelingen in het water, verstoord door wat te overheersende muziek. Net na een 'make no noise!' valt dat onhandig op.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten