Had gewoon Oddball moeten heten natuurlijk. De Koreaanse maestro is de ware held én schurk van de film. Met dodelijke bolhoed, voor die echte Kuifje-vibe. Van Oddballs einde wordt ook echt wat gemaakt, terwijl dat van Goldfinger nogal vergezocht aan de film is geplakt. Maar ja. Vergezocht. Lekker criterium voor een Bond-film. Dit zijn reclamedromen. Drankjes, auto's, en in je spare time lekker golfen. Vrouwen bij de vleet, en wanneer het zo uitkomt als menselijk schild. Connery schrijdt met Graziano Pelle-smirk door dit lekkere leventje. Wanneer de Chinezen hém veertig miljoen per jaar zouden bieden zou hij ook overlopen. Dan kan de mythische 008 het overnemen. (Een leuke running gag.) Qua spanning biedt Goldfinger één echt geslaagd moment. Het gouden lijk, gevangen in een Fincheriaans shot. Connery lijkt oprecht aangedaan. Skin suffocation. Zou het bestaan? In deze fase van de Bond-franchise verdwijnt de duisternis al snel weer, peddelend op onbewolkte greens, of in de blue air dartelend met busby babes. Pussy Galore! Een naam zo schaamteloos fout, dat het haast respect oproept. 'You like close shaves, don't you?' In de amusante finale neemt varkenskop Goldfinger de hele bups mee naar varkensland Amerika. Daar toont hij hen op een 'Hood's Convention' (gangstarap-titel!) de ultieme jongetjesfantasie. Lekker maquettes bouwen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten